قاشق طلایی | ارزیابی رستوران دلچه ویتا

در یکی از مناطق خوب شمال شهر تهران، کمی بالاتر از بوستان قدیمی قیطریه و در میانه سراشیبی خیابان فرعی مجاور آن، رستورانی قرار گرفته است. رستورانی که ازهمان ابتدا که روبروی آن می‌ایستید، می توانید حس حضور در فضایی دنج را به خودتان وعده دهید. راحتی جای پارک در کوچه رستوران نیز بر آسودگی شما می‌افزاید. به سردر رستوران که نگاه کنید، نامی آشنا به چشمتان می‌خورد. دلچه ویتا. ممکن است به یاد فیلم معروف فدریکو فلینی بافتید که روایت کمیک-دراماتیک زندگی یک ژورنالیست جویای عشق بود. شاید رستوران دولچه ویتا هم با این نام‌گذاری قصد دارد همانند آن فیلم ماندگار باشد. افزون بر همه اینها که گفتیم، نمای زیبای انبارک تخته هیزم‌های کناری درب ورودی خود نمایی میکند. همه این نشانه‌ها، شما را به داخل دعوت می‌کنند.

پس از نگاه موشکافانه به پیرامون رستوران و درب ورودی، به رستوران وارد شدیم. سمت چپ درب ورودی تنوری بزرگ توجه ما را به خود جلب کرد. دولچه ویتا پیتزا خود را در این تنور پخت می‌کند. با وجود اینکه تنور با گاز شهری روشن شده، اما حضور چند هیزم در دل این تنور، گویا قرار است طعم ویژه‌ای به پیتزای دولچه بدهد.
پس از ورود ما به رستوران، به سرعت دو میزبان به سمت ما آمدند و پس از خوشامدگویی یک از آنها ما را به سمت میز هدایت کرد. رستوران دولچه ویتا در دو طبقه بنا شده است که در نیم‌طبقه اول آن، سالن غذاخوری و در طبقه بالا، لانژ پذیرایی واقع شده که مناسب قرارهای دوستانه،‌ کاری و نیمه‌رسمی است.  در فضای دنج لانژ ضمن بهره‌مندی از منوی کافی‌شاپ، می‌توان از اینترنت بی‌سیم نیز بهره برد. دکور چوبی با رنگ قهوه‌ای سوخته رستوران، حس گرمی را القاء می‌کند. اما این دکور به گونه‌ای است که با وجود زیبایی و نور مناسب محیط، فضای لوکسی را عرضه نمی‌کند. میزها و صندلی‌های موجود در رستوران نیز تماماً چوبی است اما بیشتر از آنکه لوکس باشد، راحت است. چیدمان میزها به گونه‌ای است که بیشترین فضا را پر کند و این امر باعث شده که دست کم یک سمت میزها به دیوار بچسبد و میزبان یا پیش خدمت٬ هم صرفاً یک سمت میز را برای پذیرایی در اختیار داشته باشد.

سرویس قاشق و چنگال دولچه ویتا، هماهنگ با غذای سرو شده است و البته آنچه که از دولچه انتظار نمی‌رفت، عدم وجود رومیزی یا رانر روی میز بود. تا جایی که دولچه ویتا از برگه‌های کاهی زیر بشقابی در سرویس خود استفاده می‌کند. این امر با درجه رستوران همخوانی ندارد.
پس از آنکه پشت میزمان قرار گرفتیم، یکی از میزبانان با خوشرویی به سمت ما آمد و کیف دستی مرا به جک مخصوصی که به تازگی در رستوران‌های سطح بالای ما مد شده، به لبه میز آویخت. البته همانطور که پیشتر خواندید، چیدمان اقتصادی میزها باعث شد تا دیگر عضو گروه که در مجاورت میز با دیوار نشسته بود نتواند از آویز کیف بهره‌مند شود.
سرویس‌های بهداشتی دولچه ویتا در طبقه دوم است که شاید دسترسی به آن برای مهمان طبقه اول کمی سخت باشد اما نظافت مثال زدنی سرویس، همه موارد را رفع می‌کند. نظافت سالن نیز مناسب بود اما کمی گرد و خاک نشسته بر دیواره‌های مجاور میز، زیر نور دیوارکوب خودنمایی می‌نمود.
تعداد میزبانان رستوران دولچه ویتا مناسب ظرفیت سالن بود و به صورت مناسبی یک میزبان از ابتدا تا انتها از ما پذیرایی کرد که البته به نظر نمی‌رسید سرمیزبان باشد. دلیل آن هم یکسان بودن غالب یونیفرم پرسنل بود که مشخص بود از یونیفرم‌های سطح متوسط و عمومی، آن هم با عناوین انگلیسی مانند Staff که بیشتر در فست‌فودها استفاده می‌شود، در رستوران دولچه ویتا نیز استفاده شده بود. البته توجه کارکنان به سرویس‌دهی، بسیاری از این موارد را پوشش می‌داد.

میزبان، منوی رستوران را که در دفترچه‌ای کوچک آماده شده بود برای ما آورد و متوجه شدیم که تعداد زیادی غذا در منو گنجانده شده که تماماً به انگلیسی نوشته شده است که شاید از دید صاحب رستوران باعث شیک شدن منو بشود، اما بنا به قواعد نوشتن منو، منو حتماً‌ می‌بایست دو زبانه تهیه گردد که البته دولچه ویتا محتویات غذا را به فارسی ذکر کرده بود.
منوی طراحی شده در رستوران دولچه ویتا، از پیش غذا تا سه مرحله غذای اصلی ایتالیایی و انواع نوشیدنی و دسر، طیف وسیعی از غذاها را شامل می‌شود. البته همه این غذاها با سرویسی ایتالیایی که تحت تأثیر رنگ و بوی سرویس پذیرایی در مرحله‌بندی غذا و اضافات تشریفاتی است، شکلی ویژه به خود گرفته است. پس از ثبت سفارش ما توسط میزبان، ابتدا نوشیدنی ما سرو شد و باید اذعان کنم کوکتل واقعاً تازه سیب و نعنا بسیار اشتها آور و فرح بخش بود.
کمی پس از سرو نوشیدنی، پیش‌غذای ما که سالاد سالمون و چند نوع بروسکتا بود، سرو شد. باید اشاره کنم، یکی از مواردی که می‌تواند اثر مستقیمی بر روی فرآیند ارزیابی بگذارد، استفاده از مواد اصلی غذاست. نان ویژة بروسکتا که سیرمال شده گریل می‌شود، در دولچه ویتا بسیار لذیذ و اصیل است اما سالمون و کاهوی همراهش، آنچنان که انتظار می‌رفت تازه نبود و سالمون هم مزه‌دار نشده بود. البته نباید از نظر دور داشت که بسیاری از آشپزها به مزه‌دار کردن سالمون اعتقادی ندارند و خوب ذائقه بسیاری نیز مزه خام آنرا می‌طلبد.
پس از میل پیش غذا، در زمان بسیار کوتاهی که شاید 15 دقیقه هم طول نیانجامید، غذای اصلی گروه ارزیاب ما همزمان سرو شد. گروه ارزیابی فیدیلیو، پیتزا، استیک، و پنه‌ی پنیر سفارش داده بود. باید اشاره کنم که علیرغم تعدد غذاهای گنجانده شده در منو، عمده غذاها تنها با کمی تغییر کوچک در مزه و دورچین، با نام دیگر در منو تکرار شده بودند. البته باید اشاره کنم که این قضیه در همه جای دنیا نیز مرسوم است و نکته مهم در رستوران تنوع واقعی غذاهای ارائه شده است که ترکیبات متفاوتی را در برگیرد. تنوع غذاهای ارائه شده در رستوران دولچه ویتا نیز قابل قبول بود.
کلیه غذاها با سرویس (چنگال، چاقو و ...) مخصوص به خود سرو می‌شد. باید اشاره داشت که برای خیلی از ما ایرانی‌ها که سال‌هاست با پیتزای آمریکایی خو گرفته‌ایم، خوردن پیتزای نازک ایتالیایی با چاقوی کنگره‌دار نان‌بر و چنگال٬ کمی سخت به نظر می‌رسه.

مزه‌ی همه غذاهای سرو شده، بسیار حساب شده و با وزن توزیعی یکسان در اصل خوراک بود. میزان مناسب پنیر چند نوع پنیر و خامه ترش در پنه به اضافه پنیر پارمزانی تازه رنده شده که بسیار با کیفیت بود، نشان از تبحر سرآشپز دولچه ویتا می‌داد که البته بکارگیری مواد اولیه با کیفیت نیز، خوراک ارائه شده را بسیار لذیذ و تازه کرده بود.

یکی از اعضای گروه ارزیابی، استیک مدیوم رِر (Medium Rare) سفارش داده بود.  نکته خوب این بود که استیک سرو شده علیرغم نحوه پخت نیم‌پخت-نیم‌خام بسیار نرم، لطیف و خوش‌خوراک بود تا جایی که با وجود آنکه به نظر می‌رسید گوشت بسیار سفت و نیم‌پز باشد، به راحتی در دهان آب می‌شد و طعم بسیار دلچسبی هم داشت. البته قیمت بالای آن در منو انتظار ما را نیز بالا برده بود.
پیتزای سرو شده نیز بسیار خوش‌طعم بود و ترکیبات مناسب و به میزانی داشت که حتی نیاز به افزودن سس نیز نداشت. کیفیت بالای پنیرهای بکار رفته، طعم پیتزا را در کنار طبخ در تنور هیزمی ارتقاء‌ می‌داد.
مزه غذاهای سرو شده به میزانی خوب بود که شاید می‌توانست تمامی موارد رستوران را تحت‌الشعاع قرار دهد. کیفیت چاپ منو، مناسب نبود و نام غذاهای صرفاً به انگلیسی ارائه شده بود. برخی از صفحات منو نیز به علت نوسان قیمتی بازار با برچسبی که بر منو چسبیده بود نشانگر قیمت‌های جدید بودند که درخود کیفیت کلی دوچه ویتا نبود. منوی دسر نیز بروی برگه‌ای کوچک چاپ شده بود و اصلاً‌ کیفیت مناسبی نداشت و دقیقاً‌ منوی کافی‌شاپ دولچه ویتا بود. باید اشاره کنیم که رستوران دولچه ویتا میزبان تعداد زیادی از ایتالیایی‌های مقیم یا مسافر به تهران نیز، هست.