به گزارش خبرگزاری ایسنا، «یوسف‌على اسدپور»، پژوهشگر مرکز تحقیقات آرتمیا در آسیاى میانه و غربى مستقر در ارومیه و مجری این طرح پس از سه سال پژوهش و بررسی روی آرتمیا تنها موجود زندهی دریاچه ارومیه توانسته به روش فرآوری این دو ماده که در صنایع کشاورزی، نساجی، پزشکی، غذایی، آرایشی و داروسازی و نیز تصفیهی مواد هسته‌یی و نفتی کاربردهای زیادی دارند، دست یابد.
وی نیاز دنیا را به کیتوزان 200 هزار تن در سال اعلام و تصریح کرد: «به دلیل محدودیت منابع مواد اولیه طبیعی قابل دسترسی و پایین بودن درصد کتیین و همچنین هزینهی بالای نگهداری آنها تولید مواد یاد شده در جهان بسیار ناچیزست.»
این کارشناس فرآوری محصولات دریایی، ارزش جهانی هر کیلو کیتوزان را ده هزار دلار ذکر کرد و اظهار داشت: «در صورت صنعتی شدن تولید این ماده می‌توان سالانه 140 کیلوگرم از این فرآورده را در کشور استخراج کرد.»
طبق این طرح کیتوزان از پوسته تخم آرتمیا که بعد از پوست اندازی تولید نوزادها غیر قابل مصرف است، تولید می‌شود.
آرتمیا یا میگوى آب شور، موجود کوچکىست به طول یک تا یک و نیم سانتىمتر که در دریاچههاى شور از جمله دریاچهی ارومیه زندگى مىکند و به عنوان یک مادهی غذایى باارزش در صنعت آبزىپرورى محسوب مىشود.»
این موجود ارزنده علاوه بر داشتن ارزش غذایى بالاى خود، قابلیت پایدارى و امکان غنىسازى با انواع داروها و ترکیبات رنگى، آنتى بیوتیکها و ویتامینها در فن‌آورى هاى درمان و بهداشت را نیز دارد؛ به طورى که سالانه میلیونها دلار تجارت جهانى را به خود اختصاص مىدهد و هر کیلوگرم سیست با کیفیت آرتمیا تا 200 دلار خرید و فروش مىشود.
به گزارش ایسنا، مرکز تحقیقات آرتمیا از سال 79 ارزیابى ذخایر جهت تدوین نظام بهرهبردارى پایدار، بررسىهاى تنوع زیستى، تهیهی بانک ژنى، مطالعه و شناسایى آرتمیا و سایر آبگیرها و آبهاى شور در کشور، تکثیر و پرورش مصنوعى آرتمیا در استخر و اراضى شورهزار، افزایش کیفیت و فن‌آورى تدوین نظام استاندارد جهانى (HACCP) جهت ورود آرتمیاى ایران به بازارهاى جهانى را درسرلوحه تحقیقات کاربردى خود قرار داده است.