با وجود مخالفت سازمان پارک‌ها و فضای سبز با طرح احداث پارک میوه، شهرداری منطقه 13 اقدام به احداث این پارک کرده است. این خبر از سوی روابط عمومی منطقه 13 شهرداری اعلام شد که به منظور استفاده بهینه از فضای سبز موجود و کاهش هزینه نگهداری درختان غیرمفید این منطقه، شهرداری منطقه 13 احداث پارک میوه را آغاز کرده است. واقعیت این است که تصور باغی پر از درخت میوه در تهران بسیار زیباست اما واقعا این طرح به سرانجام خواهد رسید؟ محمدهادی حیدرزاده، مشاور محیط زیست تهران در امور محیط زیست با اجرای این طرح کاملا موافق است و می‌گوید: «مشکل جدی شهر تهران کاهش تنوع گونه‌ای است و کاشت این درختان چنین مشکلی را حل می‌کند». حیدرزاده در پاسخ به این ابهام که در صورت احداث این پارک چطور می‌توان از درختان آن در برابر آسیب‌های شهروندان جلوگیری کرد، گفت: «بهتر است دوره‌های آموزشی و برگزاری جشنواره‌ها، همزمان با کاشت درختان صورت پذیرد. در گذشته هم آغاز برنامه گلکاری در طرح گسترش فضای سبز شهری با چنین چالشی روبه‌رو بود، اما شهرداری آنقدر به گلکاری ادامه داد تا شهروندان زیبایی شهر خود را به چیدن گل‌ها اولویت دادند». او توضیح دیگری هم داد: «البته درختان محصور می‌شوند طوری که شهروندان امکان چیدن میوه را ندارند. محصول درختان توسط شهرداری چیده شده و در اختیار مردم قرار می‌گیرد». اظهارات مسؤولان شهرداری نشان می‌دهد میان آنها در مورد احداث پارک میوه اختلاف وجود دارد. رامین عرفانیان، معاون فضای سبز سازمان پارک‌ها و فضای سبز شهرداری تهران در این باره گفت: «طرح پارک میوه چند سال پیش مطرح و به دلایل مختلف از جمله مغایرت با اصول زیست‌محیطی رد شد». عرفانیان اضافه کرد: «آلودگی موجود در سطح شهر تهران به سطح خارجی میوه اثر می‌گذارد، همچنین عمر درختان میوه در شرایط شهری بسیار کوتاه بوده و علاوه بر آن، آلودگی‌هایی را نیز به همراه دارد». این مسؤول شهرداری تهران همچنین گفت: «یکی از درختانی که در این طرح مد نظر قرار گرفته، درخت توت بوده است. پس از به بار نشستن این درخت، میوه‌ها ریزش کرده و آلودگی ایجاد می‌کند». عرفانیان با ابراز تاسف از اجرا شدن این طرح گفت: «این طرح مصوب شهرداری منطقه 13 بوده و سازمان پارک‌ها و فضای سبز مخالف آن است و در حد امکان از اجرای آن جلوگیری خواهد کرد». در این میان مسؤولان منطقه 13 نیز سکوت نکرده و انتقادات همکارانشان را پاسخ دادند. ابوالفضل موسوی، رئیس اداره فضای سبز منطقه 13 شهرداری گفت: «میوه‌های این طرح آلوده‌تر از سبزی و میوه توزیع شده در میادین میوه و تربار نیست!» او ادامه داد: «هیچ‌گونه نظارتی بر محصولات توزیع شده در میادین میوه و تربار از نظر محل رشد محصول و آب مورد استفاده آن صورت نمی‌گیرد، اما آبیاری این بوستان‌ها با استفاده از فاضلاب چاه‌های منطقه انجام می‌شود. از آن گذشته، بسیاری از مردم در حیاط خانه‌شان درخت میوه دارند و از آن استفاده می‌کنند اما تاکنون خطری متوجه آنها نشده است». او تأکید کرد: «آلودگی این میوه‌ها با شست‌وشو برطرف می‌شود». موسوی با انتقاد از مخالفان گفت: «برخی از افراد مغرضانه نظرات و دیدگاه‌هایی ارائه می‌دهند که حتی قابل مطرح کردن نیست». رئیس اداره فضای سبز منطقه 13 از به بار نشستن این درختان در 3 یا 4 سال آینده خبر داد و گفت: «قول می‌دهم حتی یک شاخه از این درختان توسط شهروندان شکسته نخواهد شد». این اقدام شهرداری و اظهارات مسؤولان واکنش فعالان محیط زیست را به دنبال داشت، طوری که دبیر کانون عالی گسترش فضای سبز و حفظ محیط زیست ایران، احداث پارک میوه را غیرکارشناسی دانست و با اشاره به اینکه این طرح با معیارهای علمی همخوانی ندارد، گفت: «این طرح غیرکارشناسی، غیراصولی و بی‌محتواست. احداث پارک‌میوه با هیچ یک از معیارهای طراحی پارک‌ها همخوانی نداشته و این پروژه محصول فقدان مدیریت واحد و سلیقه محوری در گسترش فضای سبز شهر تهران است». یاسر انصاری کجوری حرف‌هایش را این‌طور ادامه داد: «تنها استفاده از شکوفه‌ها یا زیبایی دیداری درختان میوه در فضای سبز، اگر موردی و ترکیبی باشد، قابل پذیرش است اما پارکی با تعاریف ارائه شده اقدامی بیهوده و در خور برخورد است». به اعتقاد او میوه یک نیاز غذایی و اصلی در سبد خواربار خانواده است. استفاده از درختان مثمر در پارک‌های محله، سبب وارد شدن آسیب جدی به سرمایه‌های ملی و تخریب فضای سبز است. انصاری کجوری در پاسخ به گفت‌وگوی حیدرزاده گفت: «مثال گل، مطابق با کاشت درخت میوه نیست، چون گل جنبه تفریحی داشته و غذای روح انسان است». به هر ترتیب برای مردم تهران بویژه نسل سوم دیدن درخت میوه جذاب است. بسیاری از کودکان و نوجوانان تهرانی ممکن است تاکنون درخت میوه ندیده باشند و روحی را که این درختان با شکوفه‌ها و میوه‌های رنگارنگ به این شهر شلوغ می‌دمند را نمی‌شود انکار کرد اما هنگامی که طرح‌هایی را مثل فضای سبز عمودی، پشت‌بام‌های سبز، باغ‌راه‌ها، سبزراه‌ها و باغ گیاهان دارویی را به یاد می‌‌آوریم که هرگز به سرانجام نرسیده است، متوجه می‌شویم که تا چندین سال دیگر نمی‌توان به دستاوردهای مثبت این طرح خوشبین بود