مقاله ای درباره عسل "گنجینه شفابخش"

کتاب شماره 1 گنجینه شفابخش:

  به نام تنها شهد آفرین هستى

* * *

رسول اکرم(صلى الله علیه وآله) مى فرمایند:

بهترین نوشیدنى ها عسل است که به قلب نشاط مى بخشد، سینه را گرم و به قوه حافظه کمک مى کند.

(بحار الانوار، ج 2، ص 295)

مقدمه:

یکى از مسائل مهمى که در سلامت جسم و روح بشر نقش اساسى دارد، تغذیه سالم است که متأسفانه در سده اخیر دستخوش تغییرات فیزیکى و شیمیایى بسیار پیچیده اى شده و امروزه نیز شاهد تبلیغات وسیع جهت معرفى انواع فرآورده هاى غذایى مصنوعى و مضر به راه هاى مختلف هستیم که به شدّت سلامت انسان را مورد تهدید قرار داده است و نتیجه آن وجود انواع بیمارى هاى شناخته و ناشناخته، انواع سرطان ها، بیمارى هاى روحى، عصبى و بیمارى هاى صعب العلاج به گونه اى که مراکز پزشکى، درمانى ما مملو از این گونه بیماران است.

بنابراین وظیفه خود دانستم براى کمک به سلامتى جامعه مطالبى گرچه به طور فشرده، به رشته تحریر درآورم، انشاءالله هدیه اى باشد به همه عسل دوستان و همه کسانى که به سلامتى خود و خانواده خود مى اندیشند و به همه بیمارانى که سلامتى و شفاى بیمارى خود را در داروى شفا بخش قرآن (عسل) جست و جو مى کنند.

ضمناً دوستانى که خواهان اطلاعات بیشترى هستند مى توانند به کتب ارزشمندى که توسط محققین محترم به رشته تحریر درآمده رجوع نمایند.

مؤلف  

* عسل یا اکسیر حیات بخش

عسل یکى از نعمت هاى بزرگ الهى است که سرشار از ارزشمندترین مواد حیاتى اعم از مواد آلى، معدنى، قندهاى طبیعى، انواع ویتامین و... است که زنبور عسل از شهد شیرین بهترین گل ها مکیده و پس از افزودن انواع آنزیم ها و انجام چند عمل شیمیایى بر روى آن، تبدیل به مایعى بسیار خوشبو، خوش طعم، لذیذ، نشاط آور، مقوى و شفابخش به نام عسل شده و سخاوتمندانه به ما تقدیم نموده است.

براى اهمّیّت عسل همین بس که از دو کلمه «شفاء» در قرآن کریم، یکى مربوط به عسل است: (فیه شفاءٌ للناس) (نحل/ 69) شفاى مردم در آن است;

در وصف عسل هر آنچه گویم کم است***از معجزه اش هر چه بگویم کم است

این بس، که خدا بگفته اندر قرآن***آن فیه شفاء بود زِ بهر انسان

و پیامبر اکرم(صلى الله علیه وآله) و ائمه معصومین(علیهم السلام)نیز سفارشات متعددى نسبت به این ماده ارزشمند کرده اند که انشاءالله در شماره هاى بعدى به نمونه هایى از آنها اشاره خواهیم کرد.

در طب قدیم نیز اهمّیّت و جایگاه عسل به مراتب بیشتر از حال بوده و دانشمندانى همچون بقراط حکیم، جالینوس، فیثاغورس، ارسطو، ابوعلى سینا و... اکثر نسخه هاى خود را بر اساس عسل و موم تجویز مى کردند.

اما متاسفانه در کشور ما که عسل و تولید آن منحصر به فرد و در نوع خود بى نظیر مى باشد نه تنها از جنبه دارویى به آن توجه نشده بلکه از نظر مصرف غذایى هم مورد کم لطفى قرار گرفته است و این نعمت خدادادى هنوز ارزش واقعى خود را در بین سایر مواد غذایى بدست نیاورده بطورى که بعضاً مصرف مربّا و قندهاى مصنوعى را بر این غذاى بهشتى و اکسیر حیات بخش که از هر نظر برترى ممتاز و چشمگیرى نسبت به همه مواد غذایى و خوراکى ها داشته و دارد ترجیح مى دهند که علّت اصلى آن عدم شناخت از مزایا و ارزشهاى واقعى عسل مى باشد.

***

 خواص درمانى عسل

* از گذشته تا کنون از عسل در درمان بسیارى از بیماریها  استفاده شده است، مهمترین خاصیت عسل ضد میکروب بودن آن است، و منبع بسیار خوبى از آنتى اکسیدان است و نقش بزرگى در جلوگیرى از سرطان و بیمارى هاى قلبى دارد. هم چنین عسل باعث تحریک، تقویت قلب و گشاد شدن رگها و باز شدن مویرگها شده و جریان خون را در درون شریانها افزایش مى دهد بنابراین مصرف آن براى سلامت قلب و عروق بسیار مفید است بنابراین سالمندان عزیز اگر هر روز شربت عسل بهمراه آب لیموى تازه میل نمایند سلامتى بیشتر و عمرى طولانى تر خواهند داشت.

* عسل براى رفع کم اشتهایى مفید است و باعث بهبود جریان خون مى شود. بنابراین به رشد عضلات کمک کرده و براى بچه هاى کم اشتها و افراد ورزشکار بسیار مفید است.

* مزمزه و قرقره کردن شربت عسل براى برطرف شدن زخم هاى دهان و ورم گلو بسیار مفید است.

* عسل با اینکه بسیار شیرین و چسبنده است نه تنها براى دندان و لثه مضر نیست بلکه لثه را سالم و دندان ها را سفید مى کند.

* عسل مسمومیتهاى غذایى دستگاه گوارش را پاک سازى کرده، حرکات و ترشحات روده را بهبود مى بخشد و ضد اسهال است.

* عسل سریع الهضم است چون مولکولهاى قند موجود در عسل، نیاز به هضم اوّلیّه در معده را ندارند و لذا سریع جذب خون شده و پس از 7 دقیقه اثرات خود را نمایان مى کند. به همین جهت حتى حساس ترین معده ها نیز مى تواند آن را به سادگى هضم کند.

عسل بادشکن است و براى قولنج معده مفید است.

* عسل اعمال کبد را فعال کرده و در دفع سموم از کبد مؤثر است بنابراین در رفع بیماریهاى کبدى بسیار مفید است.

* سکنجبین (عسل مخلوط با سرکه سیب) از بین برنده صفرا است.

* چنانچه عسل با کُندُر مصرف شود سنگهاى کلیه و مثانه را از بین مى برد.

* عسل خواب آور است لذا به مبتلایان به بیمارى کم خوابى توصیه مى شود قبل از خواب نوشیدن یک قاشق غذاخورى عسل محلول در یک لیوان آب را تجربه کنند.

* عسل ضد آسم است و در فراورده هاى ضد سرفه بطور مسقیم و غیر مستقیم از عسل استفاده مى شود و هم چنین در درمان آلرژى فصلى مفید است.

* سطح کالرى عسل پائین است و در مقایسه با سایر مواد قندى 40% کمتر کالرى دارد، ولى انرژى آن بالاست، و باعث اضافه وزن هم نمى شود.

* مصرف عسل سیستم دفاعى بدن را در برابر استرس افزایش مى دهد.

* عسل در درمان آب مروارید چشم مفید است.

* عسل فاقد هرگونه چربى یا کلسترول مى باشد.

* درمان چربى خون (کلسترول): روزى دو قاشق غذاخورى عسل و سه قاشق چایخورى پودر دارچین را در نیم لیتر آب ولرم حلّ کرده آنرا میل نمایید، براى کاهش چربى خون و متعادل شدن آن بسیار مفید است.

* درمان سرماخوردگى: به کسانى که در همه فصول سال با مشکل سرماخوردگى روبرو هستند توصیه شده است، یک قاشق غذاخورى عسل را با یک چهارم قاشق چایخورى پودر دارچین مخلوط نموده، به طور منظم طىّ مدّت سه روز (روزى یک بار) میل نمایند. (البته براى سهولت استفاده مى توان پس از خوردن آن، چاى یا آب ولرم نوشید.) هم چنین این محلول در درمان انواع سرماخوردگى و آنفلوآنزا و سرفه هاى خشک و عفونت هاى سینوسى نیز اثربخشى حیرت آورى دارد.

* در قدیم عسل به عنوان بهترین التیام دهنده انواع زخم ها و سوختگى ها بشمار مى رفت و امروزه نیز محققین طى آزمایشات متعددى پى به خواص ضد باکتریایى و آنتى بیوتیکى و همچنین خاصیت ضد التهابى عسل برده اند مشروط بر اینکه عسل صد در صد طبیعى باشد و هیچگونه حرارتى هم ندیده باشد.

* عسل داراى اثرات ضد خون ریزى و ضد میکروبى است، لکن اثر ضد میکروبى آن پس از حرارت دیدن و یا در معرض آفتاب قرار گرفتن کاهش مى یابد.

* عسل نقش به سزایى در حفظ و تجدید جوانى دارد و به سلامت پوست کمک کرده و ضد پیرى است.

خانم ها مى توانند با تهیه ماسکهایى با عسل خالص یا عسل مخلوط با زرده تخم مرغ و خامه ترش به نسبت مساوى بر  زیبایى و شادابى پوست خود بیفزایند. مى توان با عسل انواع ماسکهایى براى تبدیل پوست هاى خشک به چرب و معمولى تهیه کرد که بسیار مؤثر است. انشاءالله در شفابخش 3 طرز تهیه انواع ماسکها بیان خواهد شد.

* ترکیبات عسل:

عسل شامل قندهایى چون گلوکز (عامل تولید انرژى سریع) و فروکتوز (عامل تولید انرژى طولانى) و مواد معدنى از قبیل منیزیم، پتاسیم، کلسیم، کلرید سدیم، گوگرد، آهن، فسفات، مس، روى، ید و انواع ویتامین هایى همچون 1B، 2B، 3B، 5B، 6 Bو  Cمى باشد و در یک کلام: «آنچه خوبان همه دارند عسل یکجا همه را دارد».

* عسل تصفیه نشده از نظر ویتامین غنى است و تصفیه باعث کاهش ویتامین ها و حذف گرده گل و خورده موم ها از عسل مى شود.

***

 انواع عسل

* عسل طبیعى: عبارت از ماده شیرینى است که: زنبور عسل «تنها» از شهد گل ها و گیاهان جمع آورى کرده و پس از تغییرات لازم، در سلول هاى مومى شان هاى کندو ذخیره کرده باشد و معمولا ساکارز (قند معمولى) آن زیر 5% مى باشد. و خواصى که براى عسل ذکر شد و بیان خواهد شد تنها مربوط به اینگونه عسل مى باشد مشروط بر اینکه حرارت غیر مجاز هم ندیده باشد.

* عسل تغذیه اى: عبارت از ماده شیرینى است که زنبور عسل علاوه بر استفاده از شهد گل ها و گیاهان، از شربت شکر و... که در اختیار آنها مى گذارند استفاده کرده باشد که قطعاً از لحاظ کیفیت، خواص عسل طبیعى را ندارد و در آزمایشگاه به راحتى قابل اندازه گیرى است و معمولا ساکارز (قند معمولى) آن بالاى 5% مى باشد. و متاسفانه اینگونه عسل ها در فروشگاه هاى مواد غذایى بسیار دیده مى شود.

* عسل تقلّبى: مایعى است شیرین شبیه عسل که از ترکیب گلوکز تجارى، شکر، اسید سیتریک، اسانس و... که پس از پخته شدن به دست مى آید و زنبور عسل هیچ دخالتى در تهیه آن ندارد و در آزمایشگاه به راحتى قابل تشخیص است و اینگونه عسل ها فاقد هر گونه خواص عسل طبیعى است بلکه مضر نیز مى باشد. البته اگر چه اینگونه عسل ها نادر است. ولى بهتر است در تهیه عسل دقّت لازم به عمل آیـد.

* عسل و حرارت: آنزیم ها مواد پیچیده اى از پروتئین ها هستند که توسط زنبور عسل به شهد اضافه مى شود و نقش حیاتى در ایجاد خواص دارویى و غذایى و نیز طعم و عطر عسل دارد که مهم ترین آنها آنزیم دیاستاز است. این ماده حیاتى نسبت به حرارت بسیار حساس است به طورى که اگر عسل از 45 درجه سانتى گراد بیشتر حرارت ببیند کیفیت آن از لحاظ خواص، طعم، عطر و... کاهش مى یابد تا جایى که اگر حرارت به 80 درجه سانتى گراد برسد نه تنها هیچ خواصى باقى نمى ماند بلکه ماده اى به نام هیدروکسى متیل فورفورال (HMF) تولید مى شود که براى سلامتى بسیار خطرناک است و در آزمایشگاه نیز به راحتى قابل اندازه گیرى است، و هم چنین باعث از بین رفتن آنزیم دیگرى به نام اینهیبین (که خاصیت باکترى کُشى دارد) مى شود. این گونه عسل ها بعد از حرارت زیاد از رنگ طبیعى شان تیره تر مى شوند و طعم سوختگى و طعمى شبیه شکلات مى دهند و در هیچ شرایطى رُس (شکرک) نمى کند، که متأسفانه در بازارهاى ما فراوان دیده مى شود.

* عسل تک گل: به عسلى مى گویند که زنبور عسل، شهد را از روى «یک نوع» گل خاصى جمع آورى کرده باشد، مثل عسل گون، اقاقیا، آویش، کُنار، مریم گلى، مرکبات و... که بیشتر کاربرد دارویى دارد و معمولا قیمت بالاترى دارد.

نکته:

عسل 100% تک گل، نادر است و در اکثر عسل هاى تک گل مقدار کمى از شهد گل هاى متفرقه هر منطقه وجود دارد.

* عسل چهل گیاه: به عسلى مى گویند که زنبور عسل، شهد را از روى گل هاى گوناگونى جمع آورى کرده باشد، یا چند عسل تک گل را طبق یک فرمول خاصى (که از لحاظ رنگ، عطر، طعم و خاصیّت، مطابق اکثر ذائقه ها باشد)، مخلوط کرده باشند که اغلب کاربرد تغذیه اى دارد.

* عسل بهاره: به عسلى مى گویند که در فصل بهار به دست آمده باشد، مثل عسل مرکبات، اقاقیا، درختان میوه، مانند زردآلو، گلابى، بادام، آلو و...

* عسل پاییزه: عسل پاییزه به عسلى مى گویند که از اوایل تابستان تا اواسط پاییز تهیه شده باشد که اغلب از شهد گیاهان صحرایى است.

* چند نکته مهم:

1ـ طبع عسل: عسل داراى طبعى معتدل است، بر خلاف تصور اکثر مردم که آن را داراى طبع گرم مى دانند، بنابراین عسل براى همه افراد با هر طبعى و در هر فصلى مناسب است.

2 ـ رنگ عسل: رنگ عسل بستگى به نوع شهدى است که زنبور عسل از آن تغذیه کرده است و از زرد بسیار روشن تا قرمز تیره متغیر است. و هم چنین منطقه جغرافیایى و شرایط آب و هوایى نیز در تعیین رنگ عسل بى تاثیر نیست. بنابراین رنگ عسل نمى تواند عامل تعیین کننده براى تشخیص کیفیت عسل باشد.

3- عطر و طعم: عطر و طعم عسل نیز مانند رنگ آن متناسب با گیاهى است که زنبور از آن استفاده کرده است.

4ـ غلظت عسل: عسل هایى که در مناطق مرطوب مثل شمال ایران به دست مى آید اغلب داراى غلظت کم مى باشد مثل عسل مرکبات. و عسل هایى که از مناطق کوهستانى به دست مى آید غالباً داراى غلظت بالاست. بنابراین غلظت نیز نمى تواند عامل تعیین کننده براى تشخیص کیفیّت عسل باشد.

5ـ عسل شان (عسل موم دار) : چون از نظر گرده گل و بره موم و موم غنى است و حرارت هم ندیده بنابراین از نظر خواص و طعم و عطر در حدّ اعلى است که ان شاءالله در آینده خواص دارویى آن بیان خواهد شد.

6ـ عسلى که به عنوان دارو استفاده مى شود علاوه بر اینکه باید 100% طبیعى باشد بایستى کم ترین حرارت را دیده و به صورت محلول استفاده شود.

7ـ چنانچه عسل نباید در هیچ یک از مراحل (استخراج، تصفیه، بسته بندى) بیش از 45 درجه حرارت ببیند، مصرف کنندگان محترم باید دقت داشته باشند که اگر قصد دارند عسل را همراه شیر، چاى، آب جوش و... مصرف کنند
حتماً پس از ولرم شدن آن، عسل را به آن افزوده تا خواص عسل محفوظ بماند.

8ـ مصرف عسل منحصر به فصل خاص و یا صرف آن فقط در صبحانه همراه نان و کره و... نیست بلکه بهترین روش مصرف آن به صورت محلول در آب به همراه افزودن عرقیات مثل گلاب، بیدمشک و... آب مرکبات مثل آب لیموى تازه و... مى باشد و هنگام مصرف هم بهتر است جرعه جرعه میل شود.

9ـ چون عسل داراى خاصیت اسیدى است بنابراین از نگهدارى آن در ظروف فلزى خوددارى شود.

10- هرگز از قاشق خیس جهت برداشتن عسل استفاده نشود.

آیا مى دانید؟

براى تهیه هر کیلوگرم عسل، زنبور عسل باید 120 تا 150 هزار بار شهد حمل کند و از ده میلیون گل شهد برداشت و مسافتى معادل هفت بار دور کره زمین بپیماید. این را هم بدانید که حداکثر عمر یک زنبور عسل حدود 45 روز مى باشد و در طول عمر خود هیچ گاه نمى خوابد!

هر زنبور عسل در طول زندگى اش در صورتى که شرائط مساعد باشد و از هر بلایى هم جان سالم بدر ببرد تنها یک قاشق مرباخورى عسل به ما تقدیم مى کند.

زنبور عسل با تمام کوچکى اش داراى دو معده است، معده اول او کیسه عسلى نام دارد که شهد گل ها را به آن جا وارد و طى عملیاتى آن را تبدیل به عسل کرده، سپس توسط خرطوم خود، آن را به سلول هاى مومى شکل که از پیش آماده کرده مى ریزد و درب آن را با موم مخصوصى پلمپ مى کند; و در معده دوم او، عملیات گوارشى انجام مى گیرد.

تنها ماده غذایى که هرگز فاسد نمى شود عسل است و قوى ترین و خطرناک ترین میکروب ها بیش از 48 ساعت توان مقاومت در آن را ندارند. به همین دلیل عسل بهترین آنتى بیوتیک خوراکى طبیعى است که هیچ ضررى ندارد.

* یک نکته بسیار مهم:

* آیا عسل طبیعى رس مى کند (شکرک مى زند)؟

عسل یک ماده قندى فوق اشباع است و یکى از آنزیم هاى مهم عسل، آنزیمى است به نام دیاستاز که در صورت مهیا بودن شرایط (قرار گرفتن عسل در محیطى با درجه حرارت بین(ْ7 ـ ْ14) ذرات خیلى ریز محلول در عسل را به خود جذب کرده و پس از تشکیل هسته شروع به رس کردن (متبلور، کریستالیزه شدن) آن مى شود و این تنها یک حالت فیزیکى است مثل یخ زدن آب; بنابراین هیچ تأثیر سوئى در خواص و کیفیت عسل ندارد و براى برطرف کردن آن مى توان ظرف محتوى عسل را درون ظرف آب گرم قرار داده و به آرامى حرارت دهید تا به حالت طبیعى درآید.

جالب این که در برخى از کشورهاى اروپایى و آمریکایى عسل به صورت رس شده در بسته بندى هاى مختلف مانند کره و پنیر به بازار عرضه مى شود; بر خلاف تصور غلط رایج در ایران، که عسل شکرک زده را تقلبى مى دانند.

پس شکرک زدن تنها در عسلهاى طبیعى و سالم رخ مى دهد و بلورهاى آن نرم و یکنواخت بوده و به دندان نمى چسبد و موقع خوردن در گلو احساس زبرى نمى کنیم (مثل روغنهاى نرم) ولى عسلهاى غیر طبیعى (تغذیه اى) شکرک نمى زنند یا خیلى دیر شکرک مى زنند و غالباً بلورهاى آن زبر و خشن است و زیر دندان کاملاً حس مى شود و در گلو نیز احساس زبرى مى کنیم.

متاسفانه شکرک زدن عسل آنقدر مشکل ایجاد کرده که بعضى از تولید کنندگان عسل بجاى اطلاع رسانى صحیح، عسل را پس از استخراج بمدت 30 دقیقه در دماى 60 درجه حرارت نگه مى دارند تا دیگر شکرک نزند، با این عمل اگر چه دیگر شکرک نمى زند ولى به طور کلى تمام آنزیم ها و خواص عسل از بین مى رود و تنها یک ماده شیرینى بنام عسل ولى بدون خاصیت تحویل ما مى دهند.

پس رس کردن عسل دلیل بر طبیعى و سالم بودن آن است و هیچ عسل طبیعى و سالمى در دنیا پیدا نمى کنید مگر این که دیر یا زود رس خواهد کرد البته زمان آن بستگى به نوع گل و گیاه و مقدار رطوبت موجود در عسل و درجه حرارت محیطى که عسل در آن نگهدارى مى شود دارد، بنابراین مصرف کنندگان گرامى هیچ نگرانى از این بابت نداشته باشند و مى توانند بنابر سلیقه خود آن را به صورت مایع و یا رس کرده مصرف نمایند.

البته عسل نیز مانند هر ماده غذایى دیگر شرایط نگهدارى خود را مى طلبد بنابراین توصیه مى شود عسل را در جاى گرم و خشک (همان دماى اتاق و آشپزخانه) نگهدارى شود و نیاز به یخچال نمى باشد.

* * *

ان شاء الله نوشتار بعدى (شفابخش2) درباره خواص درمانى عسل خواهد بود.

ضمن حمد و سپاس الهى و تشکر از شما همراهان خوب، امید است این اثر مورد رضایت حق قرار گیرد; و به امید روزى که همه بندگان خدا در صحّت و سلامت بوده و بندگى واقعى خدا را به جاى آورند.

هرگونه استفاده مفید از مطالب یاد شده بلامانع بلکه موجب مسرّت گردآورنده است.

در صورت مفید بودن مطالب، آن را در اختیار دوستان خود گذاشته تا با کمک هم قدمى براى سلامتى جامعه برداشته باشیم. قطعاً این خدمت ناچیز بدون اشکال نیست پس لطف کنید و ما را با نظرات و پیشنهادات خود یارى نمایید.

از صمیم قلب برایتان شادى، نشاط و سلامتى را آرزومندیم.

نویسنده : احمد شریفى

    کتاب شماره 2 گنجینه شفابخش:

بنام آفریننده همه زیبایى ها

رسول اکرم(صلى الله علیه وآله) مى فرمایند:

عسل هزار و یک خاصیت دارد و هزار و یک درد را شفا مى دهد.

(بحار الانوار، ج 62، ص 295)

مقدمه:

یا من اسمه دواءٌ و ذکرهُ شفاءٌ

شفابخش شماره یک شامل کلیاتى درباره ارزش غذایى و دارویى عسل و ترکیبات آن، علل رس کردن و انواع عسل و نکات قابل توجه دیگر بود. در این شماره قصد داریم به طور فشرده به بررسى خواص درمانى عسل بپردازیم. ولى نظر به اهمیت نکات مطرح شده در شفابخش شماره یک، خلاصه چند از آنها تقدیم مى گردد.

بدیهى است تغذیه نقش به سزایى در سلامت جسم و روح بشر دارد و در سایه سلامتى است که انسان توان کسب علم و دانش، کار و فعالیت و بالاخره لذت زندگى و نشاط معنى پیدا مى کند و لذا اسلام روى تغذیه و رعایت بهداشت فردى و جسمى سفارشات زیادى کرده است ولى متاسفانه با همه این احوال، عدم رعایت، عدم توجه و عدم اطلاع از مسائل تغذیه اى و بهداشتى از یک طرف و وجود انواع غذاها و شیرینى هاى مصنوعى با نام و شکل و طعم فریبنده باعث پیدایش انواع بیمارى هاى جسمى و روحى، شناخته و ناشناخته، شده است و متاسفانه مراکز پزشکى درمانى سراسر کشور مملو از اینگونه بیماران است.

راستى کشورى که مردمش داراى دینى که گل سرسبد ادیان است و افتخار قرآن، پیامبر اسلام(صلى الله علیه وآله) و ائمه(علیهم السلام) را دارد و تاریخى پر افتخار و دانشمندانى بى نظیر دارد قطعاً وجود این همه بیمارى ها برازنده او نیست.

حال چه باید کرد و از کجا باید شروع کرد؟ این چیزى است که اگر بخواهیم مى دانیم و مى توانیم.

* عسل شامل قندهایى چون گلوکز و فرکتوز و مواد معدنى مثل منیزیم، پتاسیم، کلسیم، کلرید سدیم، گوگرد، آهن، مس، ید روى و ویتامین هایى همچون - C6 - B5 - B3 -B2 - B1B مى باشد و در یک کلام عسل غذایى است کامل، خوش طعم، خوش بو، لذیذ، مقوى، نشاط آور و به تعبیر قرآن دارویى شفابخش براى همه انسانها است.

* عسل داراى آنزیم هاى مهمى از جمله آنزیم دیاستاز و اینهیبین است که عمده خواص عسل و نیز طعم و عطر عسل به وجود آنها بستگى دارد. ولى این آنزیم ها نسبت به حرارت بسیار حساسند بنابراین بهترین عسل علاوه بر اینکه باید صددرصد طبیعى باشد باید در مراحل تصفیه و بسته بندى نیز از کمترین حرارت استفاده شده باشد.

* هم چنان که عسل نباید در هیچ یک از مراحل، حرارت غیر مجاز دیده باشد مصرف کنندگان محترم نیز توجه داشته باشند چنان که قصد دارند آن را همراه شیر، چاى، آب جوش و... مصرف کنند حتما پس از ولرم شدن آن، عسل را به آن بیفزایند تا خواص عسل محفوظ بماند.

* عسل داراى طبعى معتدل است بنابراین عسل براى همه افراد با هر طبعى و در هر فصلى مناسب است.

* عطر، طعم، رنگ، غلظت و خواص عسل مستقیماً بستگى دارد به نوع گل و گیاه و منطقه اى که زنبور عسل از آن تغذیه کرده است. بنابراین  هر یک از این موارد نمى تواند عامل تعیین کننده براى تشخیص کیفیت عسل باشد.

* * *

  خواص دیگر درمانى عسل

قابل توجه: خواصى که براى عسل بیان مى شود مخصوص عسلى است که 100% طبیعى و خالص باشد و در مراحل استخراج، تصفیه و بسته بندى به حداقل حرارت اکتفا شده باشد.

 رسول اکرم(صلى الله علیه وآله) مى فرمایند: «هر کس مى خواهد حافظه اش زیاد شود باید عسل بخورد».

«مکارم الاخلاق، ج 1، ص 358، حدیث 1167»

* عسل و حافظه: نتیجه آزمایش ها و تحقیقات دانشمندان، نشان دهنده این است که عسل نقش به سزایى در تقویت حافظه دارد.

وجود ویتامینD موجود در عسل اَعمال کلسیم و فسفر بدن را تنظیم مى کند در نتیجه حافظه تقویت مى شود، از طرفى صمغ موجود در عسل نمى گذارد جدار عروق سفت شود و آن را نرم نگه مى دارد و در نتیجه مواد غذایى بهتر به مغز و اعصاب مى رسد و مطالب بهتر در حافظه مى ماند.

امام صادق(علیه السلام) مى فرمایند: «هیچ چیز براى مردم مانند عسل شفابخش نیست».

«کافى، ج 6، ص 332، حدیث 1»

* عسل، انرژى، ورزش: عسل بهترین تأمین کننده انرژى بدن انسان است; یک کیلوگرم عسل معادل 3150 کیلوکالرى انرژى تولید مى کند.

عسل به علت داشتن گلوکز و فروکتوز (که تقریباً 80% عسل را تشکیل مى دهد) باعث تولید انرژى سریع (سوختن گلوکز) و طولانى (سوختن فروکتوز) مى گردد، این قندها بدون هضم اوّلیه جذب مى شوند و از طریق عروق خونى که دیواره روده ها را پوشانده وارد جریان خون شده و سپس از طریق ورید وارد کبد مى شود و در آنجا به گلیکوژن تبدیل مى شود که این ماده توسط بدن براى تولید انرژى به کار مى رود.

بنابراین استفاده از عسل به عنوان منبع انرژى در ورزش هایى چون: فوتبال، والیبال، بسکتبال، شنا، دو، کشتى، دوچرخه سوارى، کوهنوردى و... بسیار مناسب و همچنین براى تأمین انرژى تحلیل رفته در فاصله بین دو بازى، بسیار مفید است.

* عسل و طول عمر (اکسیر جوانى): عسل عمر را طولانى و به تقویت اعضاء و احشاءِ بدن مى پردازد، خستگى را برطرف و در افزایش نیروى جوانى و قدرت بدنى دخالت مستقیم دارد. عسل دوران جوانى را طولانى و غذاى بسیار مهم ضد پیرى است; توصیه شده براى حفظ سلامتى و نشاط جوانى و طول عمر هر روز یک تا سه قاشق غذا خورى عسل میل شود.

* عسل و بزرگسالى: براى حفظ سلامتى سالمندان عزیز غذایى مناسب تر از عسل نیست و براى همین توصیه شده در رژیم غذایى خود به جاى مصرف قند و شکر این ماده مضر، از عسل این ماده ارزشمند الهى استفاده نمایند.

* عسل و کودکان: عسل یک غذاى مفید براى کودکان بوده و در ایجاد اشتها و رشد و نمو آنها تأثیر به سزایى دارد و بهتر است به جاى شکر، در هر وعده یک قاشق چاى خورى عسل به صورت محلول (در آب یا شیر) به آنها داده شود.

عسل براى کودکانى که از کم خونى رنج مى برند یا دچار سوءهاضمه هستند بسیار مفید است و همچنین در درمان اسهال خونى خفیف و شب ادرارى مفید است، و نیز کودکان ناآرام پس از خوردن محلول عسل به زودى به خواب مى روند.

* عسل و مادران: مادرانى که در آستانه زایمان هستند با مصرف منظم عسل، زایمانشان آسان و داراى شیر فراوان مى شوند، مغز استخوان را محکم و نوزادى قوى متولد مى شود.

* عسل و اعصاب: عسل باعث طبیعى شدن خواب بیماران عصبى، برطرف شدن سردردها و ناتوانى هاى عصبى و نیرو گرفتن بیماران عصبى مى شود.

رسول اکرم(صلى الله علیه وآله) مى فرمایند: «اگر چیزى شفا هست در خوردن عسل است».

«بحارالانوار، ج 66، ص 290، حدیث 3»

* عسل و دستگاه گوارش: عسل براى به کار انداختن دستگاه گوارش و فعالیت طبیعى جهاز هاضمه، بسیار مؤثر است و همچنین به علت داشتن آهن و منگز به هضم غذا کمک کرده، ترشح شیره معده را به حالت طبیعى برمى گرداند. براى رفع ترشى معده توصیه شده بعد از غذا، یک قاشق غذاخورى عسل را با آب ولرم مخلوط نموده، جرعه جرعه میل نمایند.

عسل براى درمان زخم معده، اثنى عشر، ورم معده و روده مفید است و به علت داشتن خواص ضد میکروبى، مقوى معده و روده بوده و موجب تسهیل عمل دفع و لینِت مزاج مى شود و به همین دلیل از قدیم عسل را «دوست معده» نام نهاده اند.

بهترین اوقات براى مصرف عسل براى این گونه بیماران گوارشى: صبح ناشتا و 2 ساعت قبل از نهار و 3 ساعت بعد از شام و مقدار مصرف آن یک قاشق غذاخورى عسل محلول در آب ولرم مى باشد.

رسول اکرم(صلى الله علیه وآله) مى فرمایند: «بهترین نوشیدنى ها عسل است که به قلب نشاط مى بخشد و سینه را گرم و به قوه حافظه کمک مى کند».

(بحار الانوار ج 62 ص 295)

* عسل و بیمارى قلبى: عسل به علت داشتن گلوکز زیاد و سهل التجزیه و انرژى زا بودن قوى، تأثیر بسیار مفیدى روى عضلات قلب در انواع مختلف بیمارى ها دارد. عسل باعث تحریک و تقویت قلب و گشاد شدن رگها مى شود و جریان خون را در درون شریانها افزایش مى دهد و موجب بهبود وضع فشار مایعات بدن شده و فشار خون را تنظیم و از سکته قلبى جلوگیرى مى نماید، و همچنین باعث عادى شدن ترکیبات خون، افزایش هموگلوبین خون و متعادل شدن ضربان (تپش) قلب مى شود.

عسل انرژى مورد نیاز عضله خسته شده قلب را تأمین مى کند; توصیه شده افراد میانسال به بالا هر روز صبح ناشتا یک قاشق چاى خورى عسل را با یک استکان آب جوشیده ولرم شده مخلوط کرده میل نمایند; و هم چنین بیماران قلبى که از بى خوابى رنج مى برند نوشیدن یک لیوان شربت عسل قبل از خواب بسیار مفید است.

* عسل و خون: عسل ضد کم خونى است و باعث افزایش هموگلوبین خون مى شود و به علّت داشتن ویتامین Bدر رشد و نمو کودکان بسیار مفید است.

یکى از شگفتى هاى عسل این که: بدن انسان براى جذب قند موجود در عسل نیاز به انسولین ندارد بلکه عسل خود قند خون انسان را به حالت تعادل در مى آورد.

* عسل و کلیه: عسل بهترین ضد عفونى کننده مجارى ادرار و بهترین پاد زهر سموم مختلف بدن است، اگر عسل به صورت محلول با آب باران یا آب مقطر مصرف شود باعث زیاد شدن ادرار، رفع تشنگى، کاهش درد، و خُرد شدن سنگ هاى کلیه و مثانه مى شود.

* عسل و ریه: عسل در درمان ناراحتى هاى ریوى، سرفه، خلط، گرفتگى صدا و نیز سینه مسلول بسیار مفید است. عسل یک داروى بسیار قوى ضد سل مى باشد و نیز در تقویت شش ها و پیشگیرى از عفونت هاى سلى بسیار مفید است بنابراین توصیه شده افراد مسلول عسل را با شیر گرم مصرف نمایند.

* عسل و صرع: عسل در درمان بیمارى صرع اگر به همراه گیاه طرخون کوهى مصرف شود بسیار مفید است.

* عسل و مفاصل: روزى چند بار یک یا دو قاشق غذاخورى سرکه سیب و به همین مقدار، عسل را با یک لیوان آب جوشیده سرد شده مخلوط کرده بنوشید، براى درمان آرتروز، درد مفاصل، و سخت شدن مفاصل بسیار مفید است و آنها را بى درد، نرم و پر تحرک مى کند. البته در طول
درمان از خوردن گوشت، تخم مرغ، و مواد قندى پرهیز شود و نیز از مصرف سرکه هاى تقطیر شده مصنوعى و ناخالص خوددارى شود.

هم چنین طى تحقیقات و آزمایشات به عمل آمده ثابت شده که عسل به همراه دارچین براى بیماران مبتلا به آرتروز و دردهاى مفاصلى بسیار مفید است و علاوه بر تسکین باعث درمان نیز مى شود.

براى تهیه پماد ماساژ دادنى، یک پیمانه عسل را با دو پیمانه آب ولرم مخلوط نموده سپس یک پیمانه پودر دارچین به آن اضافه نموده، بر روى ناحیه درد مالیده و به آرامى ماساژ داده شود. بعد از 15 دقیقه اثرات خوب آن ظاهر خواهد شد.

در ضمن یک قاشق غذاخورى عسل و یک قاشق چایخورى پودر دارچین را در یک فنجان آب ولرم ریخته آنرا خوب به هم زده روزى یک بار میل شود، در صورت استمرار استفاده از پماد و نوشیدنى مذکور آرتروزهاى کهنه و مزمن نیز درمان خواهد شد.    انشاء الله

* عسل و دندان: عسل به دلیل شیرین بودنش نه تنها هیچ ضررى براى دندان ندارد بلکه براى سفید شدن دندانها و محکم شدن لثه ها و ضدعفونى کردن دهان و دندان بسیار مفید است.

چاى حاوى ماده اى به نام فلورین است که براى جلوگیرى از فساد دندان بسیار مؤثر است مشروط بر اینکه با عسل نوشیده شود و اگر چاى با قند و شکر نوشیده شود این خاصیت از بین مى رود. لذا اکثر دانشمندان شیرین کردن چاى را با عسل توصیه کرده اند.

* عسل و لثه: اگر عسل را با سرکه طبیعى انگور مخلوط کنید و روزى چند مرتبه با آن لثه ها را ماساژ بدهید باعث زایل شدن چرک لثه ها و ترمیم گوشت آنها و محکم شدن آنها مى شود. جهت تقویت لثه ها و سفید شدن دندانها و برطرف شدن آفْت دهان توصیه شده، روزانه قطعه اى از عسل موم دار را به مدت 15 دقیقه جویده و سپس موم آن را خارج کنید.

 ابوعلى سینا مى گوید: «عسل دید چشم را زیاد مى کند».

* عسل و چشم: عسل در درمان بیماریهاى ناشى از کمبود ویتامین A و B و در درمان شب کورى مفید است و همچنین در درمان، آماس و التهاب و آب مروارید چشم مؤثر است و امروزه پمادها و ضمادهایى بر پایه عسل توسط پژوهشگران تهیه و نتایج خوبى به همراه داشته که البته باید تحت نظر چشم پزشک معالجه گردد.

* عسل و سرماخوردگى: مصرف عسل به طور مستمر روزانه 2 تا 3 قاشق غذاخورى باعث مصونیت انسان از سرماخوردگى و به طور کلى از هر بیمارى مى گردد. البته کسانى که دچار سرماخوردگى شده اند توصیه شده است قبل از هر وعده غذا یک قاشق غذاخورى عسل را در یک لیوان آب ولرم مخلوط کرده، سپس مقدارى آبلیموى تازه به آن افزوده، میل نمایند و یا یک قاشق غذاخورى عسل را با یک لیوان شیر ولرم میل نمایند، البته استراحت براى این افراد ضرورى است و همچنین شربت آب ترب با عسل به نسبت مساوى یک قاشق غذاخورى قبل از هر وعده غذا براى رفع سرماخوردگى مفید است.

* عسل، گلودرد و آفت دهان: عسل به واسطه وجود آنزیم ها، یک ماده ضد عفونى طبیعى بسیار قوى است به همین دلیل در درمان التهاب گلو، آفت دهان، سرفه هاى مزمن، بسیار مفید است و براى همین توصیه شده است: 1ـ مقدارى عسل را در آب جوشیده ولرم شده حل کنید سپس مقدارى آب لیموى تازه به آن اضافه و چندین بار قرقره کنید. 2ـ تکه اى از عسل موم دار را در دهان گذاشته تا به آرامى حل شود، سپس به مدت یک ربع موم آن را جویده سپس موم آن را خارج کنید و در صورت عدم دسترسى به عسل موم دار مقدارى عسل را در دهان گذاشته تا به آرامى حل شود.

امام کاظم(علیه السلام) مى فرمایند: «عسل را با سیاه دانه مخلوط کنید، فرد تب دار از این مخلوط لذیذ 3 انگشت به دهان بگذارد، رنج تب از جانش خواهد رفت».   «بحار الانوار ج 62، ص 100 حدیث 23»

* عسل و تب: اسیدهاى آلى در عسل توانایى و نیروى ویژه اى براى تب برى دارد بنابراین سفارش شده که 5 الى 10 قاشق غذاخورى عسل در چند وعده به تب دار داده شود. ضمناً عسل تنها داروى پیشگیرى از تبِ یونجه (تب علف خشک یا آلرژى فصلى) مى باشد.

امام رضا(علیه السلام) مى فرمایند: «مداومت در خوردن عسل هر بامداد زمستان از ابتلاء به زکام جلوگیرى مى کند».            «بحارالانوار ج 62، ص 324»

* عسل و زکام: کسى که مى خواهد دچار بیمارى زکام نشود روزى سه قاشق غذا خورى عسل میل نماید ضمناً براى برطرف شدن زکام توصیه شده 25/0 تا 2 گرم پودر ریشه زنبق را با 100 گرم عسل مخلوط و در هر وعده یک قاشق مرباخورى از آن را در یک لیوان چاى ولرم مخلوط کرده میل نماید.

* عسل و سینوزیت: براى درمان سینوزیت مى توان: 1ـ عسل با موم را به مدت یک ربع جویده و سپس تفاله آن را خارج کند.

2ـ آب جوشانده گیاه مامیران را با کمى عسل مخلوط و بینى را با آن شستشو دهد; (استنشاق کند).

* عسل و آنفلوآنزا: دو قاشق غذاخورى گیاه آقطى (یاس کبود) را در نیم لیتر آب جوش دم کرده، بعد از صاف کردن با مقدار کافى عسل مخلوط نموده، در طول روز 5 قاشق غذاخورى از آن را میل نماید.

* عسل و خواص ضد میکروبى: عسل به علّت داشتن خاصیت ضد قارچى و ضد باکترى هیچ گاه فاسد نمى شود و پاکیزه ترین ماده غذایى است که همیشه مى توان به سلامت آن اطمینان داشت.

زنبور عسل ماده اى به نام اسید فرمیک که یک ماده ضد عفونى کننده طبیعى بسیار قوى است، به عسل مى افزاید که نه تنها ضررهاى مواد ضدعفونى کننده شیمیایى را ندارد بلکه به واسطه آن عسل هرگز فاسد نمى شود، کپک نمى زند، تغییر ماهیت و شیمیایى پیدا نمى کند، و سالها قابل نگهدارى است.

* عسل و زخم ها و سوختگى ها: استفاده از عسل به عنوان مرهم در درمان زخم ها و سوختگى ها از دیر باز رایج بوده، چون عسل تراوش هایى از خود بیرون مى دهد که به اندازه کافى همه جاى زخم را مى پوشاند، چرک ها را از میان برمى دارد و از تغییر شکل و چروکیدگى بافت ها و جاى زخم جلوگیرى مى کند و زخم را به کلى از وجود میکروب ها پاک مى سازد.

عسل از خونریزى زخم ها جلوگیرى کرده و موجب انعقاد خون مى شود و همچنین ترمیم پوست را سرعت بخشیده، از شدّت درد مى کاهد و از تاول زدن جلوگیرى مى کند و بوى عفونت زخم را برطرف مى کند; و نیز به علّت خواص جذب آنى که دارد ترشحات پوستى را جذب و به بافتهاى پوششى غذا رسانده و باعث شادابى پوست مى گردد.

ان شاءالله شماره هاى بعدى درباره عسل و زیبایى پوست، انواع ماسکها و تهیه انواع شربتها، مربّاها... و مخلوط گیاه درمانى با عسل خواهد بود.

ضمن حمد و سپاس خداى مهربان، سلامتى و طول عمر شما همراهان خوب را از درگاه ایزد متعال خواستارم.

محبّت نموده ما را با نظرات و پیشنهادات خود یارى نمایید.

سلامتى و سربلندى شما آرزوى ماست.

مولف : احمد شریفى

* منابع:

·         عسل درمانى، تألیف آقایان مرتضى على آقایى و سید حسن میرنظامى ضیابرى، نشر آییژ سال 1384.

·         خواص درمانى عسل، تألیف مهندس سید جواد سعادتمند، نشر علوم کشاورزى، سال 1377.

·         پانزده روز تا سلامتى، تألیف جمشید خدادادى، نشر سهروردى، سال 1386.

·          اینترنت

منبع برداشت : www.asalshafa.blogfa.com

جهت تهیه این مجموعه به صورت کتابچه با شرکت شهدینه گلها ارتباط برقرار نمایید.

تهیه و تنظیم : شرکت شهدینه گلها

تلفن :03113391845

همراه :09133112239